Ateizmin bireyi hiçleştirmesi üzerine düşüncelerim

[NullaDualit]

Merhaba,

Ateizm; bireyi yalnızlaştırmaktan öte, hiçleştiriyor.

Özetle diyor ki insana: Senin annen ve baban seksüel güdüleri sonucu birbirlerini tatmin ederken, işte tesadüfen dünyaya hücrelerin birleşmesi sonucu bir birey olarak geldin. Ne yaparsan kendine yaparsın (bu doğru). Sen de annen-baban gibi bir yaşam süreceksin ama ne zaman öleceğin meçhul, yarın da meçhul. İşte bindik bir alamete gidioz kıyamete (rahmetli cem karaca geldi aklıma) gibi gidiyorsun.
Seveceksin, aşık olacaksın, üreteceksin, hayallerin olacak bunların bir kısmı gerçekleşecek diğeri asla.
Hayat, şuandaki en büyük kıymetli hazinen. sonra pat diye gereksiz, nedensiz yere öleceksin.
kıymet verdiğin bedenin çürüyüp topraktaki böceklere bakterilere yem olacak.

Sonra, bu hayat namına hiç bir şeyini hatırlamayacaksın! Sevmişsin, çalışmışsın, üretmişsin işte hiç bir kıymeti kalmamış. Hiç olmuş!
Sen de öyle. Geride bıraktığın insanlık da aynı yoldan geçecek ve sonunda dünya da... Neye yaşamışsın, niye yaşamışsın, koca bir HİÇ uğruna üzülmüşsün sevinmişsin, sonra bunlar da hiç olmuş.

Sevdiklerin onlar da hiç olmuş.

----

Bu felsefe işte böyle insanı, altından kalkamayacağı bir hayatın içine sokar, ne uğruna, tanrı fikrine karşı olarak.

Halbuki, bir teist böyle bir kaygı asla duymaz, duyamaz. Herşeyin bir nedeni var der, beni yaratan zaten planlamış bunları der. Ben hayatıma bakayım, mutlu olayım, öleceğim evet, herkes ölecek ama sonraki bir yaşamda zaten hayatıma devam edeceğim. Heyecanlı ve esrarengiz bir yolculuktayım. annem babam beni rast gele değil, benim sahibim olan Rabbimin taktiri ile dünyaya geldim. Sorumluluklarım var bu hayatta. Miss gibi bir yaşam. bu hayat önemli ve kıymetli, çünkü rabbimi, sanatını, kudretini anlayabilecek akıl var ve bunun için bu dünyadayım. bir müze gibi mekandayım, hiç biri benim değil bakıp öğrenip bir sonraki hayatıma geçiş yapacağım. Ölüm nedir ki? mekan değişikliğinden başka birşey değil. Hem akla da ters değil, bi kere dünyaya gelmişim, tekrar başka bir dünyada hayat bulmam, hiç bulamamamdan daha matematiksel olarak mümkündür.

özetle bu kardeşim.

Şimdi kim daha mutlu, sen mi, ben mi?

[NOLAN]

Google'dan şizofreniyi bir araştırın..

[Firavun]

Şimdi kim daha mutlu, sen mi, ben mi?

Benim için bu dünyadaki yaşamın her anı kıymetlidir. Öncesi ve sonrası yok, tekrarı yok. Her saniyesini, başkasının benim için çizdiği kaderle değil kendi özgür irademle yaşıyorum. Öldükten sonra bana vadedilen nimetleri hayal ederek, toplumun bana çizdiği rolü yaşamak zorunda kalmıyorum. Seçimlerimde özgürüm.

Ama mutlu muyum? Hayır. Çünkü mutluluk anlardan oluşur. Sürekli mutlu olmak için salak olmak gerekir. Mutlu olduğum birçok an var evet, mutsuzluğum ise varoluşsal bir kaygıdan değil, duyarlı olmaktan kaynaklanıyor.

Teistler sürekli mutlu olabilir, hatta olmalıdır. Çünkü onlar için hayat zaten gelip geçici bir şey. Bir kez tanrıya inandın mı sırtın yere gelmez. Bu hayattaki her türlü sıkıntı zaten tanrı öyle istediği için vardır. Açlıktan ölen insanlar, barınacak evi olmayan, sağlık hizmeti alamayan çocuklar, savaşta annesini babasını kaybedenler, hep tanrının en baştan çizdiği kaderin sonucudur onlar için. O yüzden başkasının derdiyle dertlenmeleri gerekmez. Her şeyi O bilir. Biz O'nu sevelim, sonra 70 milyar insan (dünyada bugüne kadar doğup yaşamış tüm insanların toplamı) cehennemde cayır cayır yanarken, biz zaten cennette daha da mutlu olacağız derdindelerdir.

Teistlerin bu dünya için bir şey yapmaları gerekmez. İnandıkları tanrıya tapmaları yeter. Sizi sonsuz mutluluğunuzla başbaşa bırakıyoruz. Başınızı kuma gömüp aynen mutlu olmaya devam edin. Arada bir sadaka verirsiniz ve onunla kazandığınız sevapları toplayıp çarparak daha da mutlu olursunuz. Hatta bir kazadan kurtulunca "verilmiş sadakam varmış" gibi iyiliği bile hesaplı kitaplı çıkar amaçlı kullandığınızı açık edersiniz.

Uyuyan bir sürünün mutluluğundansa uyanık bir hayatın sıkıntısını yaşamayı tercih edenleri hiçleştirme düşüncenizi en hafifinden cahillik olarak değerlendiririm.

Size sonsuz mutluluklar

[NullaDualit]

Şimdi kim daha mutlu, sen mi, ben mi?

Benim için bu dünyadaki yaşamın her anı kıymetlidir. Öncesi ve sonrası yok, tekrarı yok. Her saniyesini, başkasının benim için çizdiği kaderle değil kendi özgür irademle yaşıyorum. Öldükten sonra bana vadedilen nimetleri hayal ederek, toplumun bana çizdiği rolü yaşamak zorunda kalmıyorum. Seçimlerimde özgürüm.

Öncelikle ateizmin bir dayandığı noktadır, insanlığın suçunu, sözde tanrıya atfederek onun yokluğunu ispat etmeye eğilimindedirler.

Savaşlar, açlık tanrının değil, açgözlü, dünyaya doyamayan insanların, kendi egolarına tapanların çabalarının bir ürünüdür. Yoksa bu dünya içindeki her canlıya pekala yetebilir. Oysa her birey doğuşta ne kadar güzel ve saf duygularla dünyaya geliyordu...

Seçimlerinde özgür değilsin, ben de değilim.
Zaten seçebilecek 2 şık var; dahası yok. ya inanırsın ya inanmazsın. İşte insanın tek özgürlüğü bu.

Yoksa modern toplumun dayattığı özgür bireyler kavramı, kapitalizmin insanlığa mutluluk getireceği düşüncesi kadar saçma.

Ha bunu da yaparken yine toplumun etkisini dışlayamazsın.
Ben diyorum ki; yaptığınız seçim sizi tamamen mutlu yapsın. Aklınızdaki can alısı sorunlara cevap olsun.
O yok bu yok'lar asla bir cevap olamaz.

[Firavun]

Savaşlar, açlık tanrının değil, açgözlü, dünyaya doyamayan insanların, kendi egolarına tapanların çabalarının bir ürünüdür.

Yani Tanrı insanların savaşta birbirlerini öldüreceklerini, onları yaratmadan önce bilmiyordu diyorsunuz. Doğru mu?

[NullaDualit]

Savaşlar, açlık tanrının değil, açgözlü, dünyaya doyamayan insanların, kendi egolarına tapanların çabalarının bir ürünüdür.

Yani Tanrı insanların savaşta birbirlerini öldüreceklerini, onları yaratmadan önce bilmiyordu diyorsunuz. Doğru mu?

insan ve diğer canlılar ve diğer madde evreni baştan yaratılırken, ölümlü olarak yaratılmışlar. aksini düşünemezsin.
ya savaşta, ya hastalıktan bir şekilde dünya hayatları yok olacaktır. zaten hep böyle de oluyor. bu da doğru.

yukarıdaki sorunuyu bir insan olarak tanrı adına soruyorsun, büyük hata:) , kendine sor. sen de biliyorsun artık. yeryüzünde nice doğmamış insan var. sence bunlar doğduktan sonra birbirlerini öldürecekler mi?

----

benim anlatmak istediğim konu, ateist felsefenin insana birey olarak ne verdiğidir ve insanın ölümüne kadar ki yolculuğunda ona ne kazandırdığıdır.

[Firavun]

Savaşlar, açlık tanrının değil, açgözlü, dünyaya doyamayan insanların, kendi egolarına tapanların çabalarının bir ürünüdür.

Yani Tanrı insanların savaşta birbirlerini öldüreceklerini, onları yaratmadan önce bilmiyordu diyorsunuz. Doğru mu?

insan ve diğer canlılar ve diğer madde evreni baştan yaratılırken, ölümlü olarak yaratılmışlar. aksini düşünemezsin.
ya savaşta, ya hastalıktan bir şekilde dünya hayatları yok olacaktır. zaten hep böyle de oluyor. bu da doğru.

yukarıdaki sorunuyu bir insan olarak tanrı adına soruyorsun, büyük hata:) , kendine sor. sen de biliyorsun artık. yeryüzünde nice doğmamış insan var. sence bunlar doğduktan sonra birbirlerini öldürecekler mi?

----

benim anlatmak istediğim konu, ateist felsefenin insana birey olarak ne verdiğidir ve insanın ölümüne kadar ki yolculuğunda ona ne kazandırdığıdır.

Tanrı yoksa, insan her şeyden, her kötülükten sorumludur.
Tanrı varsa, tüm bu kötülük onun eseridir. İnsanı daha yaratmadan önce biliyordu kimin nasıl acı çekeceğini, kimin kendisine karşı gelip sonsuza kadar cehennemde yanmayı hak edeceğini.

Ateizm topluma bir şeyler vaadeden bir öğreti değildir. Ateizm yalnızca, toplumu kandıran yalanlara inanmamayı seçen insanların görüşüdür. Ateistlere göre, dinin olmaması zaten toplumların daha fazla ilerlemesi için gereklidir, zira tarih boyunca dinler insanları sömürmek için kullanılmıştır ve hala kullanılmaktadır. Ateizmin yaygınlaştığı toplumlarda okuma, bilim ve refah seviyesi gelişiyor ve siz hâlâ ateist felsefenin ne kazandırdığını soruyorsunuz.